Rusya Federasyonu silahlı kuvvetlerinin askeri işgali bulunan Çeçen Cumhuriyeti İçkerya’da, 1994-1996 yılları arasında ve 1999 yılından bugüne 20 binden fazla sivil Rus ordusu tarafından esir alındı. Bu esirlerin kimi götürüldükleri Rus askeri üslerinde kimileri ise nereye götürüldükleri dahi öğrenilemeden ortadan kayboldu. Ardında hiçbir iz bırakmadan kaybolan Çeçen sivillerin yakınların her türlü zorluğa ve karşılaştıkları zorbalıklara rağmen yakınlarını aramayı ve onların hala hayatta olabileceklerine inanmayı sürdürüyor. Bu acılı hikayelerden sadece birisi Şarpuddin İsrailov’un ki. Annesi Tabarik 2002 yılından bu yana tek bir gece gözüne uyku girmeden oğlunu arıyor onun hayatta olabileceğine ilişkin ümidini yitirmeden.

1973 doğumlu Sharpuddin İsrailov ve 1971 doğumlu Adlan Dovtayev 30 Aralık 2002’de Urus-Martan’dan Grozny istikametine doğru araçları ile seyahat halindeyken bir işgalci Rus ordusunun kurduğu geçici kontrol noktasında askeri üniformalı kişilerce durduruldu. Araçlarından indirilen iki Çeçen, Aralık 2002’de Rus yanlısı kukla hükümetin binasına yapılan silahlı bir saldırının zanlılarından oldukları gerekçesiyle esir alındı ve Khankala’daki Rus askeri üssüne götürüldü. O tarihten bu yana kurbanlardan bir daha haber alınamadı. Kurbanların yakınları çeşitli insan hakları örgütlerine ve resmi makamlara kayıpları hakkında başvuruda bulundu. AİHM’nin talebine rağmen soruşturmaya ilişkin belgeler Rusya Federasyonu tarafından mahkemeye gönderilmedi. Rusya Federasyonu bu davada başvuruda bulunan kurbanların 14 yakınına 500 Euro ile 34 bin Euro arasında değişen manevi tazminatları ödemeye ve 4.500 Euro tutarındaki mahkeme masraflarını karşılamaya mahkum edildi.

İşte “Yasal İnisiyatif” Projesi (Проект “Правовая инициатива”) Tabarik’in ruh dünyasını ve oğlunun başına gelenleri anlattığı kısa bir belgesel çekti, Çeçen Cumhuriyeti İçkerya Türkiye Fahri Konsolosluğu’da bu kısa belgesele Türkçe altyazıları hazırladı :