Bazen gençliğin verdiği vurdumduymazlıkla daha eğlenceli konulara yönelip aksattığımız zaman fırçasını atar, bizi hizaya getirirdi. Yine fırçayı yedikten sonra Fatih’teki evine gittiğim böyle günlerden birinde, hiç unutmadığım şu sözleri azarlar bir tonda yüzüme söylediğinde başımı uzun süre kaldıramamıştım: “Oğlum gençsin, tabi ki eğleneceksin. Ama bu işler çok önemli. Aksatmaya gelmez. Bunun önemini yaşlandığında daha iyi anlayacaksın. Ben bu işlerden para kazanmıyorum, bilakis zaten az olan paramı ve vaktimi harcıyorum. Yaşlısı, genci hepimizin abrek atalarımıza büyük borcu var. Bize bıraktıkları herşeyi bizden sonrakilere aktarmakla mükellefiz. Bu borcu layığıyla ödeyenler ancak gerçek Kafkasyalı’dır. Yaşın genç olsa da sen de benim gibi bu borcu ödemekle yükümlüsün, o kadar! Gerçek Kafkasyalı kolay olunmuyor! Şimdi iç çayını, al şunları, git ve hemen bitir!”

O gün fırçayla karışık aldığım bu nasihatler, genç yaşlarımdaki önemli dönüm noktalarından birini teşkil eder. Özellikle “Hepimizin atalarımıza vefa borcu var” ve “gerçek Kafkasyalı kolay olunmuyor” sözleri ben de şok etkisi yapmış, geleceğe dair bakış açımı değiştiren ender anlardan biri olarak hafızama kazınmıştı.

Görseldeki gibi, çalışmalarında kullanmak üzere tasarıma eklememi istediği bazı notları ve fotoğrafları hala arşivimde saklarım.

İnanılmaz boyuttaki üretkenliği bugün eksikliğini fazlasıyla hissettiğimiz en önemli özelliğiydi. Hele ki yeni kuşakların önündeki yeni çağın sınırsız iletişim imkanları ile o dönem bilgiye ulaşmaktaki imkansızlıkları kıyaslayınca!..

Allah mekanını Cennet eylesin…